TERAPIA ODRUCHÓW

 

 

W momencie narodzin dziecko ma minimalną kontrolę nad ruchami swojego ciała. W pierwszych tygodniach życia odruchy pierwotne pojawiają się jako niezależna od woli dziecka reakcja na pewne bodźce. Stopniowo przekształcają się one w bardziej zaawansowane umiejętności motoryczne. Wczesne odruchy zapewniają swego rodzaju trening dla wielu aspektów późniejszego funkcjonowania. Rozwój mózgu niemowląt w pierwszym roku życia powoduje, że połączenia do wyższych partii mózgu stają się silniejsze, a odruchy pierwotne są stopniowo zastępowane przez bardziej dojrzałe wzorce reakcji - odruchy posturalne. Te odruchy posturalne wspierają kontrolę równowagi, postawy i ruchu w środowisku opartym na oddziaływaniu grawitacji. Ich rozwój znajduje odzwierciedlenie w rosnącej możliwości niemowlęcia do kontrolowania swojego ciała, postawy oraz ruchów dowolnych.

Jeśli odruchy pierwotne nie wygasną, a odruchy posturalne nie wykształcą się do czasu, kiedy dziecko osiągnie wiek szkolny, to mogą one kolidować z rozwojem bardziej złożonych umiejętności.

              

W 1975 roku za sprawą psychologa dr Petera Blythe został założony Instytut Psychologii Neurofizjologicznej INPP (Institute for Neuro-Physiological Psychology). Od tego czasu ośrodek ten prowadzi badania nad skutkami niedojrzałości w funkcjonowaniu ośrodkowego układu nerwowego, widocznymi w trudnościach w uczeniu się, funkcjonowaniu emocjonalnym i zachowaniu.

Wykorzystując standardowe testy motoryczne, pierwotnie stosowane w medycynie, INPP opracowało metodę identyfikacji i oceny oznak niedojrzałości neuromotorycznej u dzieci i dorosłych oraz opracowało nieinwazyjną metodę indywidualnej interwencji, która polega na codziennym wykonywaniu indywidualnie dobranych ćwiczeń ruchowych.

 

Wskazania do diagnozy i terapii metodą INPP:

- zaburzenia koordynacji ruchowej i równowagi (na rowerze, podczas pływania, podczas zabaw ruchowych itp.),

- obniżona zdolność koncentracji i utrzymywania uwagi,

- nieustalona lateralizacja,

- choroba lokomocyjna,

- nieumiejętność usiedzenia w miejscu,

- nieumiejętność milczenia,

- trudności w nauce czytania,

- trudności w nauce pisania,

- trudności w nauce matematyki (pomimo normy intelektualnej),

- trudności z nauczeniem się odczytywania czasu z zegara ze wskazówkami,

- obniżona koordynacja wzrokowo-ruchową,

- problemy z mową i artykulacją,

- zaburzenia integracji sensorycznej,

- rozbieżność pomiędzy pracami pisemnymi i wypowiedziami ustnymi,

- nieprawidłowa pozycja podczas siedzenia,

- problemy z utrzymaniem moczu w nocy powyżej 5-go roku życia,

- lęki.

 

Poszczególne odruchy pierwotne, które pozostają aktywne u dziecka w starszym wieku, mogą mieć wpływ między innymi na:

 

Asymetryczny Toniczny Odruch Szyjny (ATOS)

- koordynację ręka-oko – trudności, takie jak zdolność do kontrolowania ramienia i dłoni podczas pisania;

- zdolność przekroczenia pionowej linii środkowej ciała – na przykład praworęczne dziecko może mieć trudność z pisaniem po lewej stronie kartki;

- rozbieżność pomiędzy wypowiedziami ustnymi i pisemnymi;

- rozwój poprzecznych ruchów gałek ocznych – takich jak wodzenie wzrokiem, które jest niezbędne do czytania i pisania;

- kontrolę automatycznego utrzymania równowagi;

- dwustronną (bilateralną) integrację – zróżnicowane i zintegrowane wykorzystanie obu stron ciała;

- rozwój lateralizacji – na przykład skrzyżowaną lub nieustaloną.

 

Symetryczny Toniczny Odruch Szyjny (STOS)

- integrację górnych i dolnych części ciała – na przykład podczas pływania,

- postawę podczas siedzenia – skłonność do pokładania się na biurku,

- stopień rozwinięcia napięcia mięśniowego,

- koordynację ręka-oko,

- umiejętność usiedzenia w jednym miejscu,

- koncentrację uwagi.

 

Odruch Galanta

- umiejętność usiedzenia w jednym miejscu,

- uwagę,

- koordynację,

- postawę,

- moczenie nocne,

- skrzywienie kręgosłupa – skoliozę.

 

Toniczny Odruch Błędnikowy (TOB)

- problemy posturalne – szczególnie podwyższone lub obniżone napięcie mięśniowe,

- tendencję do chodzenia na palcach,

- równowagę,

- chorobę lokomocyjną,

- trudności w zakresie oceny kierunku i przestrzeni,

- ruchy gałek ocznych – wpływające na czytanie,

- percepcję wzrokową – wpływające na czytanie i pisanie,

- niechęć do aktywności fizycznej – szczególnie podczas WF.

 

Odruch Moro

- nadwrażliwość,

- nadreaktywność,

- słabą kontrolę impulsów,

- nieumiejętność ignorowania bodźca – wpływ na koncentrację uwagi, zwiększenie rozpraszalności,

- przeciążenie sensoryczne,

- lęk,

- labilność emocjonalną,

- niedojrzałość emocjonalną i społeczną.

 

 

Umów się na konsultację: tel. 72 72 72 606

 

 

---

 Powiązane tematy: