PSYCHOTERAPIA
PSYCHOTERAPIA DZIECKA LUB NASTOLATKA
Rozpoczyna się od dwóch wizyt konsultacyjnych, podczas których odbywa się rozmowa z rodzicami w celu zebrania dokładnego wywiadu dotyczącego rozwoju dziecka, jak i określeniu jego trudności oraz sposobu funkcjonowania. W trakcie tych spotkań terapeuta skupia się także na bezpośrednim zapoznaniu się z dzieckiem, co służy pogłębieniu diagnozy problemu.
Po ustaleniu celu i planu pracy z dzieckiem rozpoczynają się sesje terapeutyczne, które przyjmują formę zabawy lub też rozmowy, w zależności od wieku pacjenta. W sytuacji, kiedy małe dziecko odczuwa silny dyskomfort i stres, istnieje możliwość obecności opiekuna na pierwszych sesjach. Zazwyczaj już po kilku spotkaniach dziecko czuje się gotowe do pozostania sam na sam z terapeutą.
Często do uzyskania poprawy w funkcjonowaniu dziecka niezbędna jest współpraca rodziców. Aby wesprzeć dziecko w zmianie zachowania, rodzice w porozumieniu z terapeutą, między wizytami, wprowadzają modyfikacje w swoim otoczeniu.
Obszary pomocy
problemy z zachowaniem, zaburzenia emocjonalne, trudności w relacjach z innymi, zaburzenia ze spektrum autyzmu, niepowodzenia szkolne, dysleksja, dysgrafia, dyskalkulia, problemy związane z dojrzewaniem, problemy psychiczne, nieśmiałość, depresja, zaburzenia rozwojowe, ADHD, zaburzeniami odżywiania (anoreksja, bulimia), uzależnienia (np. od środków psychoaktywnych, internetu), przemoc, problemy dotyczące seksualności, lęki (np. przed egzaminami, przed chodzeniem do szkoły, przed wychodzeniem z domu)
PSYCHOTERAPIA OSÓB DOROSŁYCH
Obszary pomocy
trudności w nawiązywaniu i utrzymywaniu satysfakcjonujących relacji z innymi, trudności w związkach, kryzys emocjonalny, zaburzenia nerwicowe, psychosomatyczne, depresja, kryzys w sferze zawodowej, trudności wychowawcze, brak poczucia sensu i celu w życiu, uzależnienia (na przykład od środków psychoaktywnych, Internetu, seksu, hazard patologiczny) współuzależnienie, trudność w zrozumieniu samego siebie, przewlekły stres, żal po stracie bliskiej osoby, smutek, przygnębienie, lęk lub złość bez wyraźnego powodu, zaburzenia jedzenia (anoreksja, bulimia, objadanie się), lęki (np. przed wychodzeniem z domu, byciem samemu), obsesje i czynności przymusowe, załamania nerwowe po ciężkim i bolesnym przeżyciu, problemy związane z orientacją seksualną, choroby psychosomatyczne (na przykład bóle głowy, nagłe uderzenia serca z towarzyszącym im lękiem, obniżona, odporność, bóle mięśni, żołądka lub inne problemy gastryczne), niemożność zajścia w ciążę bez wyraźnych przyczyn medycznych, choroby przewlekłe i nowotworowe, psychozy (równolegle do leczenia prowadzonego przez psychiatrę), chęć poznania siebie i własnego rozwoju.
PSYCHOTERAPIA INDYWIDUALNA
Jest to cykl regularnych wizyt dla osób, które mają wewnętrzną gotowość do pracy nad sobą oraz odczuwają potrzebę osobistego rozwoju. Wizyty odbywają się zazwyczaj raz w tygodniu, a proces terapeutyczny trwa od kilku miesięcy (terapia krótkoterminowa) do kilku lat (terapia długoterminowa). Jego długość zależy od rodzaju zgłaszanego problemu oraz charakteru i zakresu wprowadzanych zmian. Warunki współpracy są indywidualnie ustalane między terapeutą a klientem za pomocą kontraktu terapeutycznego.
TERAPIA RODZINNA
Jest to metoda pracy psychoterapeuty z całą rodziną (zazwyczaj z osobami, które mieszkają razem) w celu poprawienia funkcjonowania rodziny jako całości, wyeliminowania działań/zachowań wpływających dysfunkcyjnie na poszczególnych członków rodziny. Terapia ta zakłada, że podłożem trudności w funkcjonowaniu danej osoby są zaburzone z jakiegoś powodu relacje zachodzące w systemie rodzinnym. Celem spotkań jest odkrycie czynników zaburzających co w efekcie daje możliwość poprawy funkcjonowania. Zazwyczaj spotkania odbywają się raz na dwa tygodnie i trwają 1,5 godz. Ta forma terapii zalecana jest szczególnie gdy: niektóre osoby z rodziny nie potrafią się ze sobą porozumieć, żyją w otwartym konflikcie (kłótnie o błahe sprawy, niemożność podejmowania wspólnie decyzji, wzajemne niezrozumienie, nieumiejętność komunikowania swoich potrzeb).
kiedy problemy jednego z członków rodziny oddziałują na całą rodzinę, pojawiają się nerwowe sytuacje, ciągle odczuwane jest napięcie, często wybuchają awantury, występują tematy tabu, sekrety rodzinne. Gdy jeden z członków rodziny cierpi na chorobę przewlekłą mającą nierzadko podłoże emocjonalne, kiedy w rodzinie występuje problem anoreksji, bulimii, różnego rodzaju nerwic, psychoz (szczególnie schizofrenii). Gdy rodzice czują, że tracą dobry kontakt ze swoim dzieckiem, które zamyka się w sobie, popada w niewłaściwe towarzystwo, moczy się w nocy lub zaczynają się problemy w szkole (wagary, złe oceny, naganne zachowanie). Kiedy rodzina znalazła się w życiowym kryzysie i nie potrafi odnaleźć się w tej nowej sytuacji (śmierć w rodzinie, choroba jednej z osób, separacja, rozwód, wyjazd na granicę jednego z rodziców, bezrobocie).
TERAPIA PAR
Adresowana jest do osób będących w stałych związkach, w których relacje przestały być zadowalające. Jeśli masz poczucie, że żyjecie z partnerem obok siebie, że nie umiecie się dobrze komunikować, przestaliście się słuchać i być wrażliwi na swoje potrzeby, warto rozważyć tę formę pomocy.
Zadaniem terapii małżeńskiej/partnerskiej jest dotarcie do źródła problemu i rozwiązanie go w sposób satysfakcjonujący obie strony. Nie odbywa się to na zasadzie osądzania kto jest winny, bo zazwyczaj problem w związku jest sumą interakcji obu partnerów, którzy wzajemnie na sobie oddziałują. Zazwyczaj spotkania odbywają się raz na dwa tygodnie i trwają 1,5 godz.
Umów się na konsultację
Powiązane tematy:
